Σαράντα οκτώ χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση των φοιτητών, τα μηνύματα του Πολυτε-χνείου όχι απλά παραμένουν επίκαιρα αλλά αποτελούν και σύγχρονα αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δοκιμάζεται από τις βάρβαρες, αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν εξοντώσει το λαό μας.
Τέτοιες μέρες , ο νους και η καρδιά όλων μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας. Στον Νοέμβρη του 1973.
Η ιστορία του Πολυτεχνείου ,για μια φορά ακόμη έδειξε πως όταν ο λαός θέλει, μπορεί. Μπορεί και πρέπει να παραμερίσει την λογική του συμβιβασμού και της υποταγής. Μπορεί και πρέπει να πάρει την υπόθεση των αγώνων στα χέρια του. Αγώνες για το εισόδημα, για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ,την παιδεία ,την υγεία, την δημοκρατία και για ένα κράτος πρόνοιας. Ειδικά σήμερα, που αμφισβητούνται με βίαιο τρόπο τα κοινωνι-κά/εργασιακά δικαιώματα και οι δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών και επιδιώκεται η υποτα-γή της ίδιας της κοινωνίας στους νόμους της νεοφιλελεύθερης αγοράς.
Το «Πολυτεχνείο ζει», μέσα στους αγώνες, τους σημερινούς και τους αυριανούς, για ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη, για υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων, των δημο-κρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών, στη σκληρή αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κε-φαλαίου. Κόντρα σε όσους επιδιώκουν, τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης, εμείς διδασκόμαστε απ’ αυτήν και ξέρουμε ότι: η καλύτερη τιμή στο Νοέμβρη είναι σήμερα η πάλη για τα δι-καιώματα των εργαζομένων και του Λαού
Το «Πολυτεχνείο ζει», ξαναζεί και διαδηλώνει ανελλιπώς, ενάντια σε κυβερνήσεις και αντιλαϊ-κές πολιτικές. Είναι ένα μεγάλο λαϊκό και εργατικό ραντεβού, μια μεγάλη κραυγή για τα κοινωνι-κά και δημοκρατικά δικαιώματα. Χρόνο το χρόνο βγάζει καινούργια συνθήματα. Συνδέεται με νέες γενιές και ανάγκες. Για μια αξιοπρεπή ζωή σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής μας.
‘’ Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία ‘’.
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
